Poniżej przesyłam listę tabletek, których wzięcie w dużej ilości pozwoli Ci w łatwy i bezbolesny sposób zabić się. Mam wielu znajomych, którzy z tej metody skorzystali, więc jeśli chcesz iść za ich przykładem to czytaj dalej. Możesz być spokojny – metody o których piszę są pewne i ostateczne.
Ściemniałem. Nie znajdziesz tu porad jak się zabić. Zanim zamkniesz tą kartę – posłuchaj.
Nie wykorzystałem szansy, żeby pogadać i być bliżej
Mam kilku znajomych, którzy to zrobili. Chcę wspomnieć tylko o jednym z nich. Bartek był radosnym chłopakiem. Zapamiętałem go jako gościnnego, uśmiechniętego od ucha do ucha chociaż wyraźnie zamyślonego. Śmiał się w towarzystwie najgłośniej ze wszystkich. Chętnie wchodził w nowe środowiska, zależało mu na tym by robić coś pro publico bono. Czasami rozmawialiśmy, wiedziałem o tym, że ma problemy. Przypadkiem dowiedziałem się o problemach znacznie większych niż te, o których mi mówił. To skomplikowana historia ale dowiedziałem się tego od kogoś, kto nie znał go osobiście. Ponieważ nie byliśmy z Bartkiem jakoś specjalnie blisko, miałem poczucie, że gdybym wspomniał o tym czego się o nim dowiedziałem to podważyłbym zaufanie osoby, której się zwierzył. Dlatego nie zrobiłem nic. Żałuję.
Bartek się zabił. Skoczył pod pociąg. Mógłbym pisać słodkie pitu-pitu o tym co by było gdyby żył. O tym, że miałby dziewczynę/żonę i układał sobie życie. O jego stabilnej sytuacji finansowej. Przecież wszystko by się mu jakoś ułożyło. Zawsze tak jest.
Gówno prawda. Nie wiem w jakiej sytuacji był. Z pewnością były to problemy ekstremalne z którymi nie mógł sobie sam poradzić. Nie potrafię sobie wyobrazić jakie uczucia mu towarzyszyły i co go ostatecznie skłoniło do tego, aby tego dnia wstać wcześniej i zamiast iść do szkoły pójść na torowisko. Nie wiem też jaka byłaby jego przyszłość.
Wiem tylko jedno – teraz już się nigdy tego nie dowiem.
Żałuję, że wtedy mając wiedzę większą niż inni nie skorzystałem z tego, że znam go osobiście. Mogłem pogadać, częściej się z nim spotykać. Towarzyszyć mu. Poszedłem na łatwiznę i teraz mogę się tylko tłumaczyć, że nie wiedziałem jaki będzie tego finał. Wiem, że wobec tego co się stało każde słowo to będzie za mało, ale z braku słów powiem jedno – przepraszam. Zawiodłem.
Przypadki tylko w gramatyce
Nie znamy się. Trafiłeś na tego bloga przypadkiem, ale wierzę mocno w to, że przypadków nie ma. Mam do Ciebie prośbę. A w zasadzie dwie. Nie szukaj kolejnej strony z poradami „jak się zabić”. Jeśli to silniejsze od Ciebie to załóż sobie teraz (jeśli mówię teraz mam na myśli TEN KONKRETNY MOMENT) blokadę na strony, na których możesz znaleźć odpowiedź na to pytanie. Lepiej żebyś nie wiedział jak to się robi, bo z tą wiedzą będzie jeszcze trudniej. Druga prośba jest trudniejsza i zdaję sobie sprawę z tego, że będzie wymagała od Ciebie odwagi. O taką odwagę chciałbym Cię prosić. Poniżej znajdziesz kilka numerów. Weź w rękę telefon i zadzwoń. Wciśnij słuchawkę i poczekaj. Nie tylko dwa sygnały. Czekaj do skutku, aż usłyszysz głos w słuchawce. I nie rozłączaj się, pogadaj. Powiedz o tym co Cię zżera od środka. Zrzuć ciężary z pleców. Zaufaj.
116 123 – Telefon zaufania dla osób dorosłych w kryzysie emocjonalnym (godz. 14-22)
116 111 – Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży (godz. 14-22)
800 120 002 – Ogólnopolski telefon dla ofiar przemocy w rodzinie „Niebieska Linia” (całą dobę)
800 112 800 – „Telefon Nadziei” dla kobiet w ciąży i matek w trudnej sytuacji życiowej
19 288 – Telefon Zaufania (godz. 20-8, całodobowo w weekendy i święta)
42 630 11 02 – Telefon interwencji kryzysowej (całą dobę)
Gdybyś szukał duchowej pomocy pod adresem pogotowieduchowe.pl znajdziesz kapłana, który czeka na Twój telefon.
